เสียงพูดสุดท้าย

ผู้เขียน วรพจน์ พันธุ์พงศ์

สำนักพิมพ์ บางลำพู
พิมพ์ครั้งที่ 3
ปีที่พิมพ์ พ.ศ.2556
ชนิดปกอ่อน กระดาษถนอมสายตา
จำนวน 287 หน้า
ขนาด 110x185 มม.
สภาพหนังสือ ปกเป็นรอยขีดข่วน ถลอกตามมุมและขอบปกเล็กน้อยตามภาพ ใบรองปกเป็นจุดเหลืองประปราย สันหนังสือมอมแมมเล็กน้อยและเป็นจุดเหลืองประปราย กระดาษสะอาดเรียบร้อย ตัวเล่มสภาพดีมาก

เนื้อหาโดยสังเขป
เสียงจามและไอที่สั่นสะท้านไปทั้งตัวในวันท้ายๆ ช่วงใกล้เลิก ทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเองใจร้ายเหลือเกิน พอดีกว่า ไม่ต้องอยากรู้อยากเห็นไปหมดทุกเรื่องก็ได้แค่เพียงผมคิดในใจ 'รงค์ วงษ์สวรรค์ รีบโพล่งสวนมาทันทีว่าไม่ต้องเพรงใจนะวรพจน์ ถามมาเลย อยากรู้อะไร ถ้าผมเพียงแต่จะหัดสังเกตเสียบ้าง ก็จะเห็นว่าสองครั้งหลังของการเจอกัน เขาดูทรุดลงไปมาก โดยเฉพาะครั้งสุดท้ายมีวันหนึ่งเขาไม่ลงมาตามนัด เพราะลุกไม่ขึ้น เช้าวันนั้นทูนอินเงียบเหงาคล้ายสวนร้าง แมว 3-4 ตัว นอนซึมเซาอาบแสงแดดอุ่น ใบไม้ทุกใบไม่ไหวติง "เรา เป็นคนอยากรู้ ชอบรู้ ไปไหนไม่เคยเหงา คุยกับเขาไม่เรื่อย บนเครื่องบินยังคุย ทำให้ได้ทรรศนะต่างๆ การผ่านงานนักข่าวทำให้ไม่เขินที่จะคุยกับคน มีมนุษยสัมพันธ์ ใครเดินผ่านมา คุยได้ ขึ้นรถไฟก็คุยตลอดทาง ชอบคุยกับคนแปลกหน้า ใครที่กลัวเหงา ก็คุยกับคนสิวะ...... เป็นคนรักงานเขียน เลิกงาน ไปเที่ยว กินเหล้า เมาก็กลับมาโรงพิมพ์ บรรทัดสุดท้ายไม่ดีขอแก้หน่อย แก้ได้แล้วก็กลับไปเสเพลต่อ เสเพล แต่รักงาน เราเขียนทุกอย่าง ทั้งบทความ สารคดี เรื่องสั้น นวนิยาย ฝึกมาหมด ชอบทุกแนว ทั้งสัมภาษณ์และถ่ายรูป จำไว้ว่างงานสัมภาษณ์เป็นงานที่ยิ่งใหญ่งานถ่ายภาพ portrait ก็เป็นงานยิ่งใหญ่"..... 'รงค์ วงษ์สวรรค์