ขุนศึก (10 เล่มจบ) "หนังสือห้องสมุดจำหน่ายออก"

ผู้เขียน ไม้ เมืองเดิม (ก้าน พึ่งบุญ ณ อยุธยา) นักเขียนผลงานหนังสือดี 100 เล่ม ที่คนไทยควรอ่าน จากเรื่อง บางระจัน
สำนักพิมพ์ บรรณาคาร
พิมพ์ครั้งที่ 1

ปีที่พิมพ์ พ.ศ.2523

ชนิดปกแข็งเดินทอง ไม่มีใบหุ้มปก กระดาษธรรมดา
จำนวน 607, 558, 605, 603, 564, 572, 659, ,668, 608, 684 หน้า

ขนาด 145x210 มม.

สภาพหนังสือ ปกมอมแมม มีรอยขีดข่วน ปริ ถลอก บริเวณขอบปกตามภาพ ใบรองปกกระดาษเหลืองตามขอบ และมีประทับตราห้องสมุด สันหนังสือเป็นสีน้ำตาลเข้มและมีประทับตราห้องสมุด กระดาษเหลืองตามขอบ ตัวเล่มสภาพพอใช้ สำหรับอ่านไม่เหมาะสะสม

เนื้อหาโดยสังเขป

นวนิยายเรื่อง "ขุนศึก" เป็นบทประพันธ์อมตะชิ้นสุดท้ายของ "ไม้ เมืองเดิม" (ก้าน พึ่งบุญ ณ อยุธยา ) เขาใช้เวลาสองปีเศษ สร้างสรรค์งานชิ้นนี้ ในขณะที่ร่างกายป่วยไข้อย่างหนัก เป็นอัมพาตและมือสั่นจนเขียนหนังสือไม่ได้ ต้องเอาด้ายดิบพันนิ้วมือทุกนิ้วให้แน่นเสียก่อนเขียนหนังสือ ตอนหลังอาการหนักนั่งเขียนเองไม่ไหว มีเพื่อนฝูงที่รักใคร่สมัครมาเขียนให้ โดยเจ้าตัวนอนบอกเนื้อความให้จด บางครั้งเพื่อนติดธุระต้องให้ภรรยาเป็นผู้จดคำบอก ก้านมุ่งมั่นจะเขียนเรื่องขุนศึกให้จบก่อนเขาลาจากไปสู่ปรโลก โดยกล่าวว่า "ขุนศึกเป็นบทประพันธ์ที่กันรักมาก" แต่ก้านก็ไม่สามารถทำได้ดังใจหวัง เขาสิ้นชีวิตก่อนเขียนนวนิยายเรื่องนี้จบเรื่อง โดยจบชีวิตในวันที่ 4 มีนาคม 2484 ด้วยวัยเพียง 37 ปี ตอนสุดท้ายของนวนิยายเรื่องขุนศึกที่ "ไม้ เมืองเดิม" เขียน ลงตีพิมพ์เมื่อวันที่ 24 เมษายน พ.ศ. 2485 หลังจากสำนักพิมพ์เพลินจิตต์จัดพิมพ์นวนิยายเรื่องขุนศึกครั้งแรกวางตลาดสัปดาห์ละเล่ม แบ่งเป็นห้าภาค รวม 40 เล่มแล้ว ต่อมาประมาณ พ.ศ. 2489 มีการจัดพิมพ์ครั้งที่สองและในการพิมพ์ครั้งที่ 3 พ.ศ. 2484เป็นหนังสือปกแข็ง 18 เล่ม ภาพปกและภาพประกอบฝีมือ เหม เวชกร สำนักพิมพ์เพลินจิตต์และเหม เวชกร เกลี้ยกล่อมขอให้ กิ่ง พึ่งบุญ ณ อยุธยา น้องชายของ "ไม้ เมืองเดิม"และเป็นนักเขียนนิยายอิงประวัติศาสตร์ นามปากกา "สุมทุม บุญเกื้อ" แต่งเรื่อง ขุนศึก ต่อให้จบสมบูรณ์ กิ่งใช้เวลา 4 เดือน เขียนตอนจบของ ขุนศึก ผลงานของ "สุมทุม บุญเกื้อ"จะอยู่ตอนท้ายเล่มที่ 13 และเล่มที่ 14 ทั้งเล่ม โดยเขาเขียนไว้ในคำนำว่า "โครงเรื่องส่วนใหญ่นั้น เป็นของ "ไม้ เมืองเดิม" โดยแม้จริง ข้าพเจ้ามีส่วนเพียงเป็นผู้บรรยายเรื่องราวโดยละเอียดสู่ท่านผู้อ่านอีกทอดหนึ่งเท่านั้น" จากหนังสือ สุนทรียรสแห่งวรรณคดี รศ. ดร. รื่นฤทัย สัจจพันธุ์ หน้า 234-235 อ้างถึงในประยุกต์ บุญนาค "นิยายอิงพงศาวดาร"ขุนศึก" ของ "ไม้ เมืองเดิม"
สำหรับขุนศึกของสำนักพิมพ์บรรณาคารชุดนี้ เนื่องจากทางสำนักพิมพ์บรรณาคารเห็นว่าแม้นวนิยายเรื่องนี้จะมีการพิมพ์มาแล้วหลายครั้ง แต่ไม่เคยมีการรวมพิมพ์เป็นชุดใหญ่ และยังมีผู้สนใจที่จะเก็บสะสม จึงตัดสินใจนำมาพิมพ์เป็นชุดใหญ่ขึ้น รวมถึง 10 เล่ม เป็นชุดหนึ่ง เพื่อเป็นอนุสรณ์ถึงผู้เขียนทั้งสองท่านที่ได้ล่วงลับไปแล้ว โดยชุดนี้แยกเป็น เล่ม 1 - 8 เป็นการสร้างสรรค์จากจินตนาการของ"ไม้ เมืองเดิม" ส่วน กิ่ง พึ่งบุญ ณ อยุธยา "สุมทุม บุญเกื้อ" เริ่มงานของท่านใน เล่ม 8 ครับ ประมาณสองร้อยกว่าหน้า

โครงเรื่อง
นิยายเรื่องนี้ มี เค้าโครงเรื่อง สมัยอยุธยาเป็นราชธานีไทย หนึ่ง จากลูกช่างตีดาบ สู่ขุนศึกพิทักษ์องค์มหาราชา หนึ่ง นักรบอหังการ ผู้เกรียงไกรแห่งหน่วยทะลวงฟัน วันหมอกหนาพรางตา ของป่าเมืองแครง ตกเข้าเดือน 6 ปีวอก พุทธศักราช 2127 ก่อนวันประกาศอิสรภาพของสมเด็จพระนเรศวรมหาราช พระเจ้าบุเรงนองวางอุบายหมายลอบปลงพระชนม์ ซึ่งยังความโทมนัสให้แก่สมเด็จพระนเรศวรอย่างมาก เมื่อจาตุรงคบาทนักรบประกบฝีเท้าช้างคนหนึ่ง ต้องพลีชีพเพื่อพระองค์ในกาลนี้ แผ่นดินกรุงศรีหลังประกาศอิสรภาพจึงพร้อมประจัญกับทัพหงสาวดีทุกเมื่อ เสมา ลูกชายช่างตีดาบ ซึ่งเดินทางกลับจากเรียนวิชาดาบกับอาจารย์ ขุน ผู้หวังเพียงไถ่หนี้จำนองบ้าน โดยการตีดาบขาย แต่ด้วยหนทางที่เลี่ยงไม่ได้ จึงต้องเข้าประลองแข่งขันในการหาจาตุรงคบาทคนใหม่ ความที่มีฝีมือดาบอันโดดเด่น จนได้รับตำแหน่งครูฝึกทหารในเรือน ขุนราม แต่นั่นถือเป็นการหยามศักดิ์ศรีของ หมู่ขัน หัวหมู่ทะลวงฟันนายทหารเอกของกรุงศรีผู้ถือในศักดิ์และฝีมือของตนซี่งทำหน้าที่นี้มาก่อน แต่ติดที่ต้องไปประจำการที่ด่านหน้า จึงเหลือไว้เพียงความไม่พอใจในตัวลูกช่างตีดาบคนนี้ รอวันที่จะได้ตัดสินกันอย่างแท้จริง อีกทางหนึ่ง เรไร หญิงงามลูกสาวของขุนรามและคู่หมั้นหมายของ หมู่ขัน ซึ่งเป็นการหมั้นโดยบิดา มิได้เกิดจากการต้องการของ เรไร เลยกระทั่งได้พบชายหนุ่มผู้มีหัวใจนักรบอย่างเสมาเข้า ด้วยเกียรติที่ถูกหยามจึงจับ จำเรียง น้องสาวของเสมา ไปขัดคอก ในคืนนั้นเอง เสมา และเพื่อน คือ สิน กับ สมบุญ บุกเรือนหมู่ขัน เพื่อชิงตัวจำเรียง แต่ก็เพลี่ยงพล้ำต่ออุบายของหมู่ขัน ทำให้สมบุญถูกจับ เสมากับสินต้องหนีไปเข้ากองโจรของ ขุนรณฤทธิ์พิชัย พร้อมกับหมู่ขันที่ประกาศว่าเสมาเป็นกบฎ ขณะที่อยู่กับพวกกองโจรเสมา และกลุ่มกองโจรช่วยกันสกัดทัพหน้าของพม่าที่บุกเข้ามา ครั้งหนึ่งเสมาได้มีโอกาสได้เข้าช่วยพระเอกาทศรถในการศึก และได้ลดโทษไปเป็นตะพุ่นเลี้ยงช้าง ที่ซึ่งเสมาได้เรียนรู้ถึงหัวใจของนักรบ จนกระทั่งได้ทราบข่าวการยกทัพมาครั้งใหญ่ของพม่า จึงรุดเข้าสนามรบและได้ตัดสินใจเข้ารบ เมื่อทนเห็นทหารไทยถูกเข่นฆ่าอีกไม่ได้ กระทั่งสามารถฆ่าแม่ทัพพม่าลงได้ มีความดีความชอบกลับมาและได้เข้าประลองกับหมู่ขัน ที่หน้าพระที่นั่งการประลองซึ่งเป็นการบรรจบกันของหนทางที่แตกต่างแห่งนักรบทั้งสอง ซึ่งมีเพียงหนึ่งเดียวที่คู่ควรกับตำแหน่งจาตุรงคบาทนักรบประกบฝีเท้าช้างของสมเด็จพระนเรศวร ในการศึกยุทธหัตถีครั้งประวัติศาสตร์ระหว่างกษัตริย์สองแผ่นดิน